Sabaton - Re-Armed Editions!

Do you wonder what Sabaton did in the studio about 1 month ago?
Do you wonder why Primo Victoria, Attero Dominatus, Metalizer and Art of War is so hard to get these days?

This is why...

To be able to continue to do what we all love, meaning to continue to play music and to tour the world, we have now purchased the rights to the Sabaton music.

And to celebrate this we want to make them available again to all of you in a unique cooperation between Sabaton, Nuclear Blast and Black Lodge.

Now what does this mean??

Well, first it means that when you buy a Sabaton album, more of the money spent on the albums will actually go to Sabaton and second it means that we want to celebrate this by making the first four albums available again, but in really cool new versions!
The 4 first original albums of Sabaton, complete with new artwork, new booklets, posters and of course: New music!
We have digged deep into the treasury of Sabaton to find unique, strange, funny and unexpected songs.

Every album on the RE-ARMED editions will feature new tracks and they will include some old demos, some coversongs, some live versions of songs, some really old and unheard songs and some completely new songs recorded in Studio Abyss.

They will all be re-released on the 24th of September...

Jaldaboath - Hark the Herald (Official)

Hark the herald, the war drums beating. Hark the call - the call to arms!
Sally forth and no retreating, saddle thy horse, raise the alarm!

The king hath decreed us knights do battle for the honour of his fair queen
Now we ride to meet the brutes on their own ground;
mace, steel and lance has vengeance found!

Kill! Burn! Waste the wenches! Hark the herald! The King wants blood!

Deep entrenched, Lord Asquith is hiding in his fort, portcullis is down.
Lay siege will we, and yeild will he, to declare the innocence of our queen (the whore!)

Kill! Burn! Waste the wenches! Hark the herald! The King wants blood!

Women crying - Witches saying
Banners flying - Knights dying!

Kataklysm - Taking The World By Storm

Corruption (corruption)
A poisoned apple
That feeds your loss
Weaken (weaken)
Reality is the greatest curse

Welcome to this
Ensuring soft will
I tried so hard
Through the impossible
Clenching my fists
This fight will never end
Nation rise
Taking the world by storm

Overcome the pain
Overcome, overcome
Take away the fear
Break away, break away
Kill the voice inside
Kill the light, kill the light

Destruction (destruction)
Words of wisdom played upon
Repent (repent)
the day you reach the sun

Welcome to this
Ensuring soft will
I tried so hard
Through the impossible
Clenching my fists
This fight will never end
Nation rise
Taking the world by storm

Overcome the pain
Overcome, overcome
Take away the fear
Break away, break away
Kill the voice inside
Kill the light, kill the light

Walk through fields of war
Face the spineless one
I give my life, spirit aside
I will conquer this life
I will conquer this life

Zaterdag 7 augustus 2010

Vandaag zouden we opnieuw de wereld rond gaan, en veel muziekstijlen tot ons nemen. Diverse Scandinavische en West-Europese bands stonden op ons programma.Ook zouden wij getuige zijn van wederom diverse muziekstijlen, die de metal rijk was. Tevens zouden wij vandaag opnieuw verrast worden….
Het begon allemaal met het Franse Nightmare, ouderwetse heavy metal, welke stond als een huis. Dit was een fantastisch opwarmertje.
Daarna volgde The New Black, ’n Duitse southern groove metal band. Dit klonk lekker apart, maar met een behoorlijke dosis metal.
Daarna gingen de remmen pas goed los met de melodische death/trash metal uit Zweden. Degradead zorgde ervoor, dat als er iemand nog slaperig was, nu zeker klaarwakker was. Degradead had power en bezieling. De W.E.T.Stage stond te schudden op zijn grondvesten.
Daarna hadden we nóg een Zweedse verrassing: Crucified Barbara.

Wie zich nog de Runaways kan herinneren mag ze gelijk weer voor altijd vergeten; nu was Crucified Barbara, vijf strakke meiden met nog strakkere heavy metal. Jammer dat ze maar een half uurtje konden spelen, van ons hadden ze nog wel een uurtje door mogen gaan. De energie spatte ervan af.
Daarna was het de beurt aan het Italiaanse Skanners, die ook gingen voor snoeiharde heavy metal. De toon was gezet, deze dag. Het was trouwens de enige Italiaanse band, die we gezien hebben, maar zij bewezen wel, dat ook Italië in de metal zijn deuntje meeblaast…en hoe…
Daarna gingen we kijken en vooral luisteren naar Delain. Je bent gewaarschuwd; hier gaan wij meer van horen. Een fantastische muzikale verrassing van Nederlandse bodem. Dag Nightwish, dag Within Temptation, hallo Delain!! Ondanks het feit dat zij dezelfde stijl als Tarja hanteerde, was dit véél beter (volgens mij). Twee bangende blonde, langharige gitaristen met een rode schoonheid ertussen, die net zo hoog zong als Tarja. Dit was de tweede Nederlandse presentatie op Wacken , waar bij ons de rillingen over de rug liepen. Achteraf had Jeroen wel dichterbij willen staan, maar of dit op haar zangkwaliteiten sloeg…?

Daarna was het tijd voor een aantal grote namen, te beginnen met W.A.S.P. met traditionele heavy metal/hardrock uit de U.S.A.. Zij speelden een gevarieerd programma, ook hun nieuwste album Babylon werd niet vergeten. Aan Blackie Lawless was te merken, dat-ie een dagje ouder wordt, maar dit werd ruimschoots goedgemaakt door de gitaristen, die als jonge honden rondrenden.
Daarna kregen we Finse melodieuze power metal van Stratovarius om onze oren.
Zij speelden veel nummers van hun laatste album Polaris. Na 26 jaar weten zij nog steeds prachtige nummers te spelen. Ook het publiek ging helemaal los…
Daarna was het de beurt aan Edguy. Eerlijke, heerlijke power metal uit Duitsland.

Zij speelden voor eigen huis, iedereen stond te juichen en te hossen. Er werden songs gespeeld van allerlei albums, die zij sinds 1992 gemaakt hadden. Nog steeds brandt het vuur bij Edguy, wat oversloeg op het publiek.
Na een korte blik op Lake Of Tears uit Zweden was ook deze dag ten einde. De progressieve doom-gothic metal stond als een huis. Opnieuw puilde de W.E.T.stage uit van schreeuwende en moshende metalheads…

De tweede dag in Wacken was een dag van muzikale tegenstellingen.
Het hele (bijna, tenminste) spectrum van de metal zou vandaag langs komen, uit landen verdeeld over de hele wereld. Bands uit Finland, Zweden, de U.S.A., Cananda en Duitsland zouden wij gaan bekijken én bovenal beluisteren.
Vandaag startten we bij de True Metal Stage, de heren van Amorphis gaven hier acte de présence.
Zoals elke metalhead wel weet, komt er veel goede heavy metal uit Finland, dus ook in dit geval.
Zij speelden hoofdzakelijk jong werk, want het oude werk, zoals doom en death metal speelden ze dit keer niet. Wij vonden dat absoluut niet erg. Zij waren, zoals zo vele bands, erg enthousiast en hadden een klik met het publiek, dat zich ook niet onbetuigd liet.
De volgende band, die wij konden aanschouwen was Astral Doors, heerlijke Zweedse heavy metal. De Zweden wisten het publiek op te jutten en er ontstonden verschillende moshpitts. Alle slaap was inmiddels uit onze hoofden gejaagd door de krijsende gitaren en raggende drums.
Daarna was Ill Niño aan de beurt: Amerikaanse nu-metal, die stond als een huis.
Cristian Machado, de zanger is de enige metal zanger, die dreadlocks draagt. Hoe bedoel je, in elkaar overgaan…Maar de sound van deze band stond als een huis, wat een power.
Daarna werden we overspoeld door de Canadese trash metal van Voivod, welke bestond vanaf 1981. Jammer genoeg was er weinig bezieling bij deze band (naar mijn mening). Dat vonden we erg jammer.
Maar treuren deden we niet, want de Amerikaanse symphonische power metal van Eternal Legacy maakte alles goed. Een relatief jonge band, uit 2003, maar vol energie en enthousiasme.
Voivod was snel vergeten.
Daarna hadden we een vrouwelijk tussendoortje, Hells Belles uit de U.S.A..
Zij speelden, zoals hun naam al doet vermoeden, alleen maar AC/DC covers. Het was niets meer, niets minder. Grappig, maar niet overdonderend. Zij vergaten allen het belangrijkste AC/DC nummer; Whole Lotta Rosie. Met Thunderstruck openden ze wel.
Daarna was Kamelot aan de beurt. Melodieuse power metal, opnieuw vanuit de U.S.A..
Prachtig, hier werden we stil van. Hier wilden we meer van. Fantastisch, ik had niet verwacht dat ze zó goed waren!!
Zij speelden veel te kort, maar ook dat werd weer goed gemaakt door Tarja Tarunen, de ex-zangeres van Nightwish. Heerlijke symphonische gothic uit Finland. Wat een stem had zij, we werden er allemaal stil van. Helemaal toen zij nog enkele bekende Nightwish nummers ten gehore bracht.
Daarna kwam de verrassing van deze dag: Grave Digger. Zij speelden de Tunes Of War, het verhaal van Braveheart. Doro zong hierbij ook nog een nummer. Wat een passie van deze, toch al wat oudere band, zij bestonden dit jaar 30 jaar!!
Als afsluiter deze dag hadden wij wederom een grote naam: Slayer. Ik had ze nog nooit gezien en wilde dit wel eens meemaken. Vette Amerikaanse trash, zij speelden het snelst van alle bands, die wij gezien hadden en nog zouden zien. Maar er was weinig bezieling, jammer genoeg leken de nummers erg veel op elkaar. Jeroen dacht zelfs twee keer Angel Of Death te horen, maar twijfelde later. Wat mij tegenviel, was het feit, dat mensen wegliepen bij Slayer. Dat had ik niet verwacht. Nu bleek dat Alice Cooper en Iron Maiden de échte trekkers waren van dit festival!
’n Duitse metalhead vertrouwde mij toe:”Sie haben nur eine cd gemacht, de rest is leer…”.
De grootste verrassing van deze dag was de taxi, die ons weer naar Brokdorf bracht: als wij instapten werden wij overspoeld door klanken van Children Of Bodom!!
Wauw, wat een dag!!

Donnerstag, 5 August 2010

Donderdagmorgen ontwaakten we in Brokdorf, waar we heerlijk gingen ontbijten.
We keken uit over de Elbe en er heerste een serene rust in de omgeving.
Het enige wat we zagen, waren wat schapen, die op de dijk liepen te grazen.
Dat zou spoedig anders worden.
Na het inchecken op het festivalterrein ontvingen Jeroen en ik onze goodiebag,

met allerlei leuke hebbedingetjes. Ook zat er een regenponcho bij, maar die hebben we echt niet nodig gehad, we hebben alle dagen stralend weer gehad; een ieder krijgt wat-ie toekomt, niet..
Na een korte verkenningstocht over het festivalterrein gingen we op zoek naar de W.E.T.Stage, waar Seven Ends zou optreden.
De eerste band, die donderdag optrad was Orcus O Dis, een melodische death metal band uit Mexico. Ondanks de taal klonken ze aardig. Hierna werd de stage ontruimd én opnieuw opgebouwd voor (en door) Seven Ends. Hier zagen we ook nog wat andere busgenoten tussen het publiek staan.
Als Seven Ends begon te spelen, spatte het enthousiasme en energie er van af, kompleet met de Wall Of Death. De Wall Of Death en Circlepit waren verboden uit veiligheidsoverwegingen, na het gebeuren van Love Parade in Duisburg. Van ons had Seven Ends mogen winnen, maar ja, wij hadden geen invloed op de Metal Battle, wel schreeuwden we onze kelen schor voor Seven Ends.
De Prayers Of Sanity uit Portugal, die daarna volgden waren ook zeer enthousiast en speelden vette trash metal.
Daarna wilden we wat t-shirts scoren, wat ook lukte: Eqilibrium voor Jeroen en natuurlijk Alice Cooper voor mij. Ook scoorden we nog een poster van Iron Maiden,

maar of dat nou zo handig was…? Daardoor hebben we U.D.O. & Guests (waaronder Doro) wel gehoord, maar niet gezien. Jeroen was onder de indruk van Doro…later zou hij haar pas zien.
We gingen alvast naar de True Metal Stage, waar Alice Cooper zou optreden. Van hieruit hadden wij goed zicht op de Black Metal Stage (mede door de fantastische videoschermen), waar de Metal Hammer Awards werden uitgereikt. De presentator was Schmier van de Duitse trash band Destruction.

De awards die uitgereikt werden waren:
• Best Album: Rammstein – „Liebe ist Für alle da“
• Best Debut: Steel Panther – “Feel The Steel”
• Best German Band: Blind Guardian
• Best International: Motörhead
• Best Live Act: Iron Maiden
• God Of Riffs: Kerry King / Slayer
• Legend: Ronnie James Dio
• Maximum Metal: Anvil & Doro
• Metal Anthem: Behemoth – “Ov Fire And The Void”
• Up and Coming: Eluveitie
Tijdens dit onderdeel zag Jeroen Doro voor het eerst.
Daarna was het de beurt aan de artiest, waar wij voor kwamen: Alice Cooper!

Zijn nieuwste show, The Theatre Of Death was mij nog onbekend. Maar wat een show!! Normaal waren we gewend dat-ie één keer stierf op het podium, terwijl de band dan I Love The Dead mocht spelen. In deze show ging Alice wel vier keer dood, om daarna vrolijk tot leven te komen met het zingen van hits uit zijn gehele repertoire. Oude nummers zoals I’m Eighteen en Be My Lover ontbraken ook niet. Toen Poison klonk, had het dak (als dat er geweest was) ervan af gevlogen!! Het was één grote schreeuwende, hossende menigte. Hier ging de poster van Iron Maiden bijna ten onder…
Wat een performer, hij zette er een fantastische show neer, mijn W.O.A. kon niet meer stuk!!
Daarna moesten we even wat eten en drinken om bij te komen, we hadden ca. 4 uur in een drukke hossende menigte én in de brandende zon gestaan. We konden daarbij wel naar Mötley Crüe luisteren, die, zoals we hoorden, het ook nog steeds niet verleerd waren…
Om half tien kwam de andere head-liner van het festival, Iron Maiden.
Doordat het donker was konden we alles goed zien op de drie grote videoschermen.
Ook zij zette een fantastische show neer, met nummers als Fear Of The Dark en andere oudere nummers. Ook hun laatste cd, The Final Frontier, kwam ruimschoots aan bod. Het was één wervelende show. We genoten met volle teugen. Het bleek maar weer, dat de oudjes nog steeds het publiek wisten op te zwepen tot grote hoogten.
De volgende clip was hun toegift. Geloof mij maar dat ze ons hierbij in Denemarken hebben moeten horen…

Seven Ends warm onthaald op Wacken Open Air - De Week Van... - MusicFromNL

Seven Ends warm onthaald op Wacken Open Air - De Week Van... - MusicFromNL

Wacken, Wir Kommen...

Mittwoch, 4 August 2010



Medio januari/februari werd het duidelijk dat wij, Jeroen en ik, naar Wacken zouden kunnen gaan.
De bill was fantastisch. Alice Cooper, Iron Maiden, Slayer, Mötley Crüe, Tarja, W.A.S.P., Edguy, Stratovarius, het waren, wat ons betreft, niet de minste bands. Dát wilden we allebei wel eens van dichtbij meemaken. We besloten te reizen met The Rock Online Bustravel, zij brachten ons per bus naar Wacken, en regelden ook een hotelkamer voor ons.



En dan is het zover, woensdagmorgen 4 augustus 2010.
Om ca. 12.00 uur stapten Jeroen en ik op de trein, die ons naar Nijmegen zou brengen.
Daar bevond zich “De Backstage”, een metal kroeg waar wij op de bus zouden stappen.
Gelukkig voor ons, bevond deze metalkroeg zich nog geen tien minuten van het station, dus…appeltje-eitje.
We waren lekker op tijd, dus konden we een drankje nemen voordat de bus zou arriveren.
Half vier was alle bagage in geladen, had iedereen een plek in de bus en vertrokken wij richting Duitsland.
Om alvast een beetje in de sfeer te komen werd er een dvd opgezet: Wacken 20th Anniversary 2009.
Een dvd van Iron Maiden en Slayer werkten ook sfeerverhogend: wij waren klaar voor Wacken!!
In de bus bevond zich ook de Nederlandse Metal Battle Winner; Seven Ends.
Zij zouden donderdagmorgen spelen in Wacken. In de bus wisten zij: Jan, Noud, Tim, Ricardo en Cor al de nodige merchandise te slijten én ons enthousiast te maken voor hun optreden, de volgende dag.

Ca. half acht arriveerden wij eindelijk in Wacken om alle campinggasten naar de door hun uitgezochte locaties te brengen.
Het was een uurtje of één eer wij in ons hotel in Brokdorf waren.

Dio - Holy Diver

Heavy metal subculture
This section may contain original research. Please improve it by verifying the claims made and adding references. Statements consisting only of original research may be removed. More details may be available on the talk page. (June 2008)

Ronnie James Dio making the sign at a Heaven and Hell concert.It also has a variety of meanings in heavy metal subcultures, where it is known by a variety of terms, including maloik, devil sign, devil horns, goat horns, metal horns, heavy metal devil horns, death fist, horns up, slinging metal, metal sign, sticks up, throwing the goat, rocking the goat, sign of the goat, throwing the horns, evil fingers, the horns, forks, metal fist, satan salute, the Irons, the Priest, and the Jackal.
A March 31, 1985 article in Circus by Ben Liemer states that Gene Simmons of Kiss was influenced by Blackie Lawless of W.A.S.P. in 1977 after watching Sister perform in Los Angeles. Blackie had come across a hand salute known as the corna in an occult book and had started using it during live performances.
Gene Simmons appears to be making the sign with his left hand on the cover of Kiss' 1977 album Love Gun. Simmons has later claimed—noticeably in the special features segment "Satan's Top 40" in the movie Little Nicky—that he plays his bass with his plectrum in his middle two fingers so when he raises his hand, he automatically draws the horns.
Steven Tyler, during the pre-ride film for Rock 'n' Roller Coaster Starring Aerosmith displays a sign of the horns on his forehead during the movie, along with the line "Wait a minute, I love that idea!" However, it is often confused with the Shocker because of how the gesture is viewed from the audience. If a guest makes the Shocker during the ride photo opportunity, it will not be displayed or allowed for purchase as all vulgar displays in photos at Walt Disney World are banned, but the Sign of the horns is permitted for Rock 'n' Roller Coaster because of the attraction's "rocker attitude" persona.
Ronnie James Dio was known for popularizing the sign of the horns in heavy metal.[4][5] His Italian grandmother used it to ward off the evil eye (which is known as malocchio). Dio began using the sign soon after joining (1979) the metal band Black Sabbath. The previous singer in the band, Ozzy Osbourne, was rather well known at using the "peace" sign at concerts, raising the index and middle finger in the form of a V. Dio, in an attempt to connect with the fans, wanted to similarly use a hand gesture. However, not wanting to copy Osbourne, he chose to use the sign his grandmother always made.[6] The horns became famous in metal concerts very soon after Black Sabbath's first tour with Dio. The sign would later be appropriated by heavy metal fans under the name "maloik", a corruption of the original malocchio.
Terry "Geezer" Butler of Black Sabbath can be seen "raising the horns" in a photograph taken in 1971. This would indicate that the "horns" and their association with metal occurred much earlier than either Gene Simmons or Ronnie James Dio suggests. The photograph is included in the CD booklet of the Black Sabbath: Symptom of the Universe 1970–1978 compilation album.
From a 2001 interview with Ronnie James Dio on Metal-Rules.com:
Metal-Rules.com – "I want to ask you about something people have asked you about before but will no doubt continue to talk about, and that is the sign created by raising your index and little finger. Some call it the "devils hand" or the "evil eye." I would like to know if you were the first one to introduce this to the metal world and what this symbol represents to you?"
R.J. Dio – "I doubt very much if I would be the first one who ever did that. That's like saying I invented the wheel, I'm sure someone did that at some other point. I think you'd have to say that I made it fashionable. I used it so much and all the time and it had become my trademark until the Britney Spears audience decided to do it as well. So it kind of lost its meaning with that. But it was...I was in Sabbath at the time. It was symbol that I thought was reflective of what that band was supposed to be all about. It's NOT the devil's sign like we're here with the devil. It's an Italian thing I got from my Grandmother called the "Malocchio". It's to ward off the Evil Eye or to give the Evil Eye, depending on which way you do it. It's just a symbol but it had magical incantations and attitudes to it and I felt it worked very well with Sabbath. So I became very noted for it and then everybody else started to pick up on it and away it went. But I would never say I take credit for being the first to do it. I say because I did it so much that it became the symbol of rock and roll of some kind."[7]
Whatever the derivation may be, the sign eventually came to signify, variously, that the one gesturing is rocking him or herself, is encouraging the recipient of the gesture to rock, and/or that he/she emphatically appreciates the rocking that has already commenced.

Check this link for some fantastic photo's from Wacken Open Air...

http://www.flickr.com/photos/36196414@N06/sets/72157624528702189/show/

Battle Beast - Stay Black

Iron Maiden - Running Free @ Wacken 2010

Het Nieuwsblad - Ook Alice Cooper op de gevoelige plaat vastgelegd

Het Nieuwsblad - Ook Alice Cooper op de gevoelige plaat vastgelegd

WACKEN Open Air 2010 official Trailer